Aan alles komt een eind

Hier is 'ie dan. M'n laatste blog vanuit China. Ruim 10 maanden geleden kwam ik aan in een voor mij toen nog onbekende stad genaamd Kunming en nu heb ik nog maar vier nachten te gaan in deze stad die ik nu thuis noem.

Eerst even update van de laatste weken. Ik ben eind juni nog een week op reis geweest met Charlotte, naar het noorden van Sichuan. Daar zijn een aantal nationale parken (Jiuzhaigou, Huanglong) te bezichtigen die bekend staan om prachtige kleuren blauw, groen en geel vanwege de mineralen in de grond. In dit geval zeggen foto's meer dan woorden, dus neem een kijkje op http://knowthewonder.tumblr.com/. Het was erg gezellig om samen met Charlotte deze laatste trip te maken en ik ben erg blij dat ik het gedaan heb!

BIj terugkomst was het tijd voor m'n final exams aan de universiteit. Ik heb ze allemaal gehaald, maar niet echt met topscores. Ach ja, maakt ook niet zoveel uit.. Ik had geen zin om m'n studieboeken mee te nemen op reis dus was m'n eigen keuze. Afgelopen vrijdag laatste les gehad, dus dat is nu ook afgerond. Ik had vorige week nog een bruiloft van de zus van een Chinese vriendin, leuke ervaring! Afgelopen weekend heb ik meegedaan aan een frisbee toernooi dat georganiseerd werd hier in Kunming. Vanuit het hele land kwamen zowel buitenlanders als Chinezen om mee te doen. Uiteindelijk heeft mijn team gewonnen! Hoewel het aardig regenachtig was, was het toch erg gezellig.

En nu? Inpakken.. gedag zeggen.. Bijna elke dag is er wel iemand die vertrekt naar huis of op reis gaat, dus er worden veel afscheidsdiners en feestje georganiseerd. Ondertussen is Nicolas ook vetrokken, dus zo langzaamaan wordt de vriendengroep steeds kleiner. Afscheid nemen is nooit leuk en ik vind het vooral lastig om gedag te zeggen tegen m'n Chinese vrienden. Het is met de meeste zo onzeker of we elkaar ooit nog zullen zien... Toch zijn er een aantal die plannen hebben om naar Europa te gaan voor studie of reizen dus wie weet zien we elkaar nog. De komende dagen zal ik druk zijn met spullen uitzoeken, inpakken, en nog meer afscheid nemen. Ook doe ik me best om nog even langs alle goede restaurants te gaan aangezien ik verwacht dat ik het Chinese eten wel ga missen!

Vrijdagmiddag vlieg ik naar Brisbane waar ik ontzettend naar uit zie! En over ruim drie weken ben ik in Nederland.. Vreemd idee om na ruim elf maanden terug te komen in ons kikkerlandje. Dit is dan ook m'n laatste blog uit China. Wie weet stuur ik nog een update vanuit Australie, maar m'n blog heet elisabethinchina dus dat klopt dan niet helemaal he? Ik heb deze week ook gehoord dat twee vrienden van UCU in Australie zullen zijn deze zomer en van plan zijn langs te komen in Brisbane. Wat een gezelligheid! Ik heb het dus waarschijnlijk veels te druk om een update te sturen ;) En ach, voor je het weet ben ik thuis!

Wat moet ik nou schrijven als m'n laatste woorden? Misschien een korte terugblik op dit jaar... Ik kan niks anders zeggen dan dat ik ontzettend positief terugkijk op wat ik allemaal heb mogen beleven aan deze kant van de wereld. Voor ik hier kwam had ik wel wat ideeen over wat ik misschien zou willen bereiken (qua level Chinees) en wat ik zou willen zien (plekken in Yunnan, Sichuan en misschien zelfs buitenland) maar ik heb al m'n verwachtingen overtroffen. Ik had nooit gedacht dat ik naar Thailand zou gaan, dat ik HSK 5 zou halen, dat ik echt goede Chinese vriendinnen zou maken, dat ik zo'n leuke huisgenoot zou vinden, dat het hier echt het hele jaar lente is, dat ik bij een Chinese familie Chinees nieuwjaar zou vieren, dat ik frisbee zou spelen, dat ik geld zou verdienen met zingen...

Ik had ook niet kunnen bedenken dat ik een paar weken naar Australie zou gaan, of sterker nog, dat ik een master's programma zou vinden in Amerika. Het plan was om gewoon terug te keren naar Nederland na m'n jaar in China. Maar ik denk dat dat nou eenmaal niet is hoe mijn leven verloopt. Het is vrij spontaan :) En daar geniet ik van!

Dank voor het lezen van mijn verhalen, ik hoop dat ik iets heb kunnen laten zien van het dagelijks leven in China. Soms heb ik het gevoel dat hoe langer ik hier ben, hoe meer vragen ik heb en steeds minder begrijp van dit land. Ik weet niet wanneer, maar ik hoop en verwacht dat ik ooit wel zal terugkeren.

Maar dat is voor later... Nu eerst maar Australie ontdekken en kijken hoe het me gaat bevallen om een jaar in Amerika te wonen. Een continent tegelijk :) Op naar nieuwe avonturen!